Time flies

Hoi allemaal,

Na 2 maanden in India zit ik nu alweer op de helft van mijn tijd in dit indrukwekkende land, en de tijd vliegt! De afgelopen tijd heb ik veel gereisd en van het land proberen te zien. Na onze trip naar Hampi zijn we een lang weekend naar Goa afgereisd, een streek aan de westkust waar ze heerlijke stranden hebben. Wij verbleven aan Anjuna Beach, een mooi strandje met veel restaurantjes, barretjes en vrij Westers eten (vergeleken met Manipal). Aan het strand sliepen we in schattige kleine gele huisjes, wat hoorde bij een Guesthouse waar we genoten hebben van onder andere pasta, tosti’s en bruschetta’s, een welkome variatie na 2 maanden Indiaas eten. Dit stadje stond bekend om zijn ‘night-market’, een grote avondmarkt wat veel toeristen trok, met een mega aanbod aan Indiaas voedsel, specerijen, sieraden, beeldjes en ga zo maar door. Hier hebben we dus een avondje doorgebracht en allemaal wat leuke dingen gekocht, waarna we onder het genot van een drankje nog naar een live band hebben gekeken. De rest van het weekend bestond vooral uit relaxen (zwemmen, zonnen en drankjes doen aan zee) en 1 avond hebben we nog een gezellig strandfeest meegepakt.

De week erop terug in Manipal hebben we weer veel veldwerk gedaan; onder andere HIV/aids klinieken en projecten bezocht, Anganwadi centers (community health centers voor kinderen) waar we werden vermaakt door blije Indiase kindertjes, en zijn we de sloppenwijken ingegaan om te luisteren naar de bewoners over hoe het leven daar is en hoe access to healthcare daar in elkaar zit. Het was natuurlijk lastig communiceren aangezien de bewoners geen Engels spraken, maar er werd voor ons vertaald door mensen die beide talen spraken waardoor we nog enigszins onze vragen konden stellen en een indruk kregen van het leven daar, wat super interessant was.

Begin Maart zijn we weer gaan reizen, dit keer wat meer land inwaarts richting Bangalore en Mysore. We vertrokken met zijn allen met de slaaptrein richting Bangalore rond 18.00 ’s avonds vanuit Udupi, een stadje naast Manipal. De reis naar Bangalore (14 uur) was voor mij een ramp; op elkaar gepropte stapelbedjes waar je om de 10 minuten bijna uit rolde van de schokkerige trein wat resulteerde in een nacht van misselijkheid en weinig tot geen slaap. Ook vinden ze het leuk om vanaf 05.00u ’s ochtends met ontbijt en koffie de gangen door te rennen en heel hard te roepen waardoor ik uit ellende op een gegeven moment maar in de deuropening ben gaan zitten (de deuren gaan in bussen en treinen nooit dicht hier) voor wat frisse lucht aangezien slapen er niet in zat. Overigens nog een Indiase ruzie meegemaakt; een vriendinnetje van me sliep op het onderste bedje, en bij een van de stops stapten er een aantal mannen in die hun tassen op het bed gooiden en tegen haar aan duwden en op het bed kwamen zitten, heel ongemakkelijk. Gelukkig waren er een aantal mannen aanwezig in de trein die het net zo ongepast vonden als wij, en er iets van zeiden, wat resulteerde in een luide ruzie over respect en omgaan met vrouwen in India (meningen variëren hier nogal; van mannen die vrouwen niet eens erkennen tot diegenen die juist erg respectvol zijn). Resultaat was gelukkig dat ze weg gejaagd werden, de hulp was dus erg welkom. Eenmaal aangekomen in Bangalore hebben we ons guesthouse opgezocht, een dutje gedaan en wat van de omgeving verkend. De dagen in Bangalore bestonden uit bezoekjes aan projecten en healthcare centers waar ze ons erg vriendelijk ontvingen met veel interessante gesprekken en rondleidingen. De organisaties die we hebben bezocht varieerden tot mental health clinics, tot HIV/Aids projecten en Public Health initiatives. Verder hebben we veel gewinkeld, heerlijk gegeten en drankjes gedaan. Het was heel erg wennen opeens in een grote stad zoals Bangalore, waarbij je gelijk weer werd herinnerd aan hoe groot en verschillend India is. Bangalore zelf was indrukwekkend maar niet echt mijn ding. Het verkeer was bizar (traffic jams elke 5 minuten waardoor je een afstand van 5 km met de auto aflegde in een half uur), de stad stonk enorm (overal, maar dan ook overal afval, vieze wegen en riolen) en de huizen op elkaar gepropt; de drukte en het aantal mensen was ongelooflijk. Ondanks dat we een aantal hele leuke dagen hebben gehad in deze stad waren we toch blij dat we door gingen reizen naar Mysore, een stadje ongeveer 3 uur met de trein van Bangalore.

Deze treinreis was niet veel comfortabeler dan de heenreis maar duurde godzijdank maar een paar uurtjes. Toen we de trein binnen kwamen merkten we al gelijk dat het mega druk was, veel locals en mensen op de grond in het gangpad. Gelukkig hadden we plekken gereserveerd en konden we dit bewijzen met onze uitgeprinte tickets, want er zat een hele Indiase groep travelers op onze plekken die we maar met moeite weg kregen (de traditionele vrouwen zijn erg afkeurend naar toeristen en Westerse vrouwen toe, als je niet zo gekleed bent als zij). Helaas hadden Niro en ik een plekje op een bank in hetzelfde compartiment als deze vrouwen wat resulteerde in een paar ongemakkelijke uren waarin deze vrouwen hun (stink)voeten op je benen legden (en beledigd waren als je ze weg duwt), Niro’s horloge erg interessant vonden en zomaar vastpakten en alle ruimte in beslag namen als je niet oplette. Ben niet snel boos maar tijdens deze treinrit werd mijn geduld redelijk op de proef gesteld, maar volgens mij kwam dit wel over want op een gegeven moment hielden ze zicht koest.. Overigens vind ik reizen met de trein (buiten dat het niet comfortabel is) wel super omdat je zoveel meer van het landschap meekrijgt, echt heel mooi. Na een aantal uren kwamen we aan in Mysore waar we direct op zoek zijn gegaan naar een slaapplek. Dit was nog een hele klus want we werden van het ene naar het andere punt gestuurd. Uiteindelijk vonden we een leuk hotelletje in het centrum waar we ons eerst hebben opgefrist en daarna weer op pad zijn gegaan. Mysore was erg leuk, we hebben het beroemde paleis bezocht, een rickshaw toer gedaan die ons naar alle bezienswaardigheden bracht, veel marktjes bezocht en vooral veel gelopen. Dit alles in 2 dagen want maandag moesten we weer terug zijn voor de uni. Zondag nacht vertrok onze slaapbus richting Manipal, waar we om 6uur ’s ochtends aankwamen. Om 9 uur stond onze eerste les weer gepland, dit betekende dus weer weinig slaap maar al met al hadden we een super leuke reis achter de rug.

Terug in Manipal begon weer een week van uni en veldwerk, het begint druk te worden aangezien we ook weer met onze scriptie moeten beginnen. Het leven in India is nog steeds geweldig, ik geniet! Van alle nieuwe en gekke dingen die ik mee maak, het is echt een bijzondere ervaring allemaal. Heb trouwens tijdens een van de field trips mijn eerste slang gespot (in het wild dan), een mega grote zwarte slang die de weg overstak, jak! Ook de kakkerlakken hier zijn huge, word je niet blij van.. Waar ik wel blij van word zijn de mensen om me heen en de nieuwe mensen die ik leer kennen elke keer, het weer (al twee maanden geen regen gezien, heerlijk), het eten (mits niet te pittig), het strand en de relaxte manier van leven hier in Manipal. Waar ik nog steeds aan moet wennen, of waar ik me eigenlijk bij neer moet leggen wat nooit gaat wennen is het verkeer en het feit dat je per dag minstens 3x bijna overreden word (oversteken betekent altijd rennen), de koeien die je overal tegenkomt, en de manier van Indiaas communiceren; als iemand nee schud is het voor mij toch echt nee.. hier betekent het ‘ja’ wat dus voor de nodige verwarring zorgt. De komende tijd staat veel uni op de planning, ook wil ik heel graag nog naar Kerala binnenkort (een Staat in het zuiden waar de natuur blijkbaar onwerkelijk is) en wil ik ook graag nog richting het noorden (Delhi etc). De laatste 2 maanden zijn voor mij ingegaan! Zo gek..

Hou jullie op de hoogte! Liefs vanuit hier!

X Eef