Namaste!

Hoi lieve allemaal, toch maar besloten weer een blogje bij te houden net als in Denemarken, voor degenen die het leuk vinden om me te volgen en ook voor mezelf aangezien ik na ruim anderhalve week al zoveel heb gezien dat het moeilijk te onthouden is.

De eerste (anderhalve) week zit erop, en wat een week is het geweest.. Wat een andere wereld ben ik in opeens, het is ontzettend wennen maar tot nu toe is het geweldig! Vrijdag 2 januari ben ik met een vriendinnetje vertrokken vanaf Dusseldorf, tussenstop Parijs, Mumbai en een binnenlandse vlucht naar Mangalore. Aangekomen in Mumbai bleken we naar een ander vliegveld te moeten om deze binnenlandse vlucht te nemen, en na ruim een uur van A naar B te worden gestuurd werden we op een bus gezet om door te stad naar het andere vliegveld te rijden. Deze busreis was gelijk al een hele ervaring; de sloppenwijken grenzend aan het vliegveld, de chaos in de stad, de armoede en niet te vergeten het bizarre verkeer. Het grootste voertuig met de hardste toeter heeft in principe voorrang dus waren we er met de bus redelijk snel doorheen, maar was toch blij dat ik mijn ontbijt in het vliegtuig had overgeslagen… Na een vermoeiende maar prima verlopen laatste vlucht kwamen we aan in Mangalore waar een Jeep van de universiteit ons op stond te wachten en ons naar Manipal zou brengen, een rit van ruim anderhalf uur. Ik had me ondertussen op het vliegveld al India-proof omgekleed en dat bleek maar goed ook, zelfs zonder westerse kleding vonden mensen ons erg interessant en werden de eerste sneaky foto’s van ons genomen. De rit van Mangalore naar Manipal was eentje waarin in werkelijk doodsangsten heb uitgestaan, van bijna-botsingen tot opstoppingen, overstekende koeien en mensen (ze rijden hier overigens nog liever een persoon aan dan dat ook maar naar een koe zullen toeteren) tot 4-baans snelwegen op een rijstrook van 2. De omgeving was wel super mooi, erg groen en veel rivieren, palmbomen en bergen. Op een gegeven moment kon ik mijn ogen niet meer openhouden en werd ik wakker (op een aantal bobbels en plotseling remmen na) toen we de universiteitscampus van Manipal in reden. Hier werden we ontvangen door een zogenaamde ‘care-taker’ en kregen we onze kamers te zien. Dit was een aangename verrassing, we bleken allemaal (de studenten uit Maastricht) in dezelfde gang te zitten, in een modern gebouw met prima kamers (eigen badkamer, airco en genoeg ruimte) en een prachtig uitzicht (16e verdieping). Aangezien het al laat was besloten we op tijd ons bed in te duiken om de volgende dag de campus en Manipal te verkennen. Manipal is een schattig en druk stadje met veel studenten. Typisch is wel dat de campus super goed bewaakt is, overal staan bewakers bij elke ingang, de gebouwen zijn modern en alles is netjes bijgehouden, maar zodra je de campus verlaat is het een andere wereld.. Chaos en armoede, bedelende mensen en overal koeien. De eerste week bestond vooral uit dingen regelen voor de uni, de nodige dingen kopen en de omgeving verkennen. Het is hier super warm, elke dag rond minimaal 30 graden oplopend tot 35 en het wordt blijkbaar alleen maar warmer volgens de Indiase studenten. Het strand is gelukkig in de buurt, al is het soms buiten moeilijk uit te houden als je ver moet lopen. Dit weekend hebben we met z’n 10en een tripje gemaakt naar Gokarna, een strand stadje ongeveer 3 uur met de trein vanaf Manipal. De trein was wederom een hele ervaring, volgepropt en chaotisch maar leuk om mee te maken; op de heenweg werden we vermaakt door een Indiase familie die instrumenten mee hadden genomen en muziek gingen maken en gingen zingen. Gokarna bleek een schattig rustig stadje waar veel hippies heen trekken, met mooie stranden en veel strand barretjes en tentjes. Het weekend bestond vooral uit zonnen, zwemmen en ananas sap drinken op het strand, en een dagje Indiase kleding scoren in het stadje. De strandgangers bestonden trouwens niet alleen uit mensen, je kon zomaar naast een koe liggen die lekker in de zon lag te bakken, blijkbaar de normaalste zaak van de wereld hier. We sliepen allemaal in een hutje op het strand; mega primitief maar weer super leuk om mee te maken. Het hutje bestond uit een betonnen plaat met een matrasje, en een badkamertje (lees gat in de grond met een emmer ernaast). De eerste ochtend werden we gewekt door 2 koeien voor onze deur, en de volgende dag hadden we wat minder leuk gezelschap op de muur; gekko’s en grote spinnen (iedereen die me een beetje kent weet hoe ik en spinnen samen gaan), maar ook dit allemaal overleefd.

Terug in Manipal begonnen we maandag aan onze eerste lessen en field work. De course die ik hier neem heet ‘Social & psychiatric community work’ en bestaat uit een aantal lessen op de uni afgewisseld met veldwerk, tripjes naar projecten in verschillende wijken, slums, healthcare centra, ziekenhuizen en scholen. De trips die we tot nu toe hebben gemaakt waren zowel confronterend als super interessant en leerzaam. Ben erg benieuwd wat de komende weken op het programma staat, maar aangezien ze hier in India niet heel erg van het vooruit plannen zijn laat ik het allemaal maar op me af komen. Dit weekend staat er weer een reisje gepland met de groep, deze keer gaan we met een slaapbus naar een populair oud stadje genaamd ‘Hampi’, blijkbaar een van de indrukwekkendste plekken in Karnataka. Kijk er dus erg naar uit! Verder gaat hier alles goed met me, ik moet wel nog heel erg aan het eten wennen (hete rijst is niet echt mijn ding voor het ontbijt) en met de hitte merk ik dat ik op moet letten met drinken en zorgen dat ik genoeg suiker en zout binnenkrijg. Tot nu toe nog niet ziek geweest (van het eten/water) dus dat is een meevaller! Over het algemeen is India prachtig (wat ik tot nu toe heb gezien), zijn de mensen aardig en is het spot goedkoop. Life is good here:)

Liefs vanuit hier! Xx